دانشمندان برای جست.وجوی سیاره‌های زمین‌گونه پیرامون کوچک‌ترین و سردترین ستاره‌ها می‌گردند. اما این ستاره‌ها برای تشکیل سیاره‌های زمین‌گونه نامناسبند. 
در پژوهشی که به‌تازگی انجام شده است، کورتنی درسینگ Courtney Dressing و دیوید کاربونی David Charbonneau از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین به بررسی دوباره‌ی ۳۸۹۷ ستاره‌ی سرد و سرخ‌رنگ کوتوله‌ی نوع K وM که کاوشگر کپلر آن‌ها مطالعه کرد، پرداختند. پارامترهایی که کپلر تعیین کرده است، برای ستاره‌های خورشیدگونه بسیار دقیق‌اند. اما دما و اندازهی ستاره‌های کوچک‌تر و سردتر را بیش از اندازه تخمین زده است. از آن جایی که اندازهی کاندیداهای سیاره‌ای که کپلر تعیین کرده است از اندازهی ستاره‌ها تخمین زده می‌شوند، میزان خطای این فهرست سبب شده است سیاره‌ها بزرگ‌تر از مقداری که هستند تخمین زده شوند.
در دسته‌بندی که درسینگ و کاربومی انجام دادند، دمای ستاره‌ها ۱۳۰ درجه و قطر آن‌ها تا ۳۱ درصد کم‌تر تخمین زده شد که این به‌نوبه‌ی خود منجر به کم شدن ۲۹ درصدی میانگین اندازهی سیاره‌ها شد. در این نمونه از ستاره‌ها ۹۵ کاندیدا به عنوان سیاره‌های فراخورشیدی پیرامون ۶۴ ستاره وجود دارد که سه عدد از آن‌ها در کمربند حیاتی قرار دارند و اندازه‌شان بین ۰/۹ تا ۱/۷ برابر زمین است.
آن‌ها به این نتیجه رسیدند که ۶۰ درصد از داغ‌ترین کوتوله‌ها سیاره‌هایی با اندازهی بین ۱/۴ تا ۴ برابر زمین دارند. روی هم‌رفته، تقریباً از هر دو ستاره‌ی کوتوله یکی از آن‌ها سیاره‌ای با قطر ۰/۵ تا ۱/۴ برابر زمین با دوره‌ی گردش مداری کم‌تر از ۵۰ روز دارد (هر سه سیاره‌ی مورد نظر که در کمربند حیاتی قرار دارند، دوره‌ی مداریشان در حدود همین مقدار یا کم‌تر از آن است).
آن‌ها همچنین تخمین زدند که ۶ درصد کوتوله‌ی سرخ، سیاره‌ی زمین‌گونه‌ای در کمربند حیاتی خود دارند. با در نظر گرفتن شمار زیاد کوتوله‌های سرد در کهکشان راه شیری، می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که نزدیک‌ترین سیاره‌ی زمین‌گونه در محدوده‌ی ۲۰ سال نوری از ما قرار دارد. به گفته‌ی درسینگ بهترین تخمین در محدوده‌ی ۱۳ سال نوری است.
به‌گفته‌ی کاربونی سه کاندیدای سیاره‌ای مورد مطالعه‌ی او و درسینگ جوّ پف‌کرده‌ای ندارند. آن‌ها سیاره‌هایی را انتخاب کردند که درواقع شعاع‌شان تقریباً برابر شعاع زمین باشد. آن‌ها براین باورند که احتمال این‌که این اجرام جوّ بسیار ضخیمی داشته باشند، بسیار ضعیف است. با این حال به گفته‌ی او با درنظر گرفتن مواردی هم‌چون تابش‌های شدید کوتوله‌های سرخ، ستاره‌شناسان همچنان برای درک کامل چگونگی آن‌ها و این‌که چه جوّی دارند، باید بتوانند آن‌ها را به‌طور مستقیم ببینند.
-منبع:canot.ir
