تلسکوپ چاندرا تصویری با جزئیات بینظیر از ابرنواختر باستانی SN 1006 گرفته است.
-هنگامی که SN 1006 در روز اول می سال ۱۰۰۶ پیش از میلاد در آسمان ظاهر شد بسیار درخشانتر از زهره بود و در طول هفته در آسمان روز هم دیده میشد. اخترشناسان چینی، ژاپنی، اروپایی و عرب هم این درخشش باشکوه را ثبت کردهاند. با آغاز عصر فضا در دههی ۱۹۶۰، دانشمندان ابزارها و آشکارسازها را به جوّ زمین فرستادند تا عالم را در طولموجهایی (مانند پرتو ایکس) بررسی کنند که روی زمین دریافت و بررسی آنها دشوارتر است. یکی از کمنورترین منابع پرتو ایکس که نسل نخست ماهوارهها آن را کشف کردند ابرنواختر SN 1006 بود. این ابرنواختر در فاصلهی ۷ هزار سال نوری زمین قرار دارد.
تصویر جدید رصدخانهی پرتو ایکس چاندرا از SN 1006، باقیماندهی این ابرنواختر را با جزئیات بینظیری نمایش میدهد. اخترشناسان تصاویری را که چاندرا از ۱۰زاویه و میدان دید گوناگون گرفته است روی هم انداختهاند تصویری پر نقش و نگار از ذرات باقیماندهی کوتولهی سفید به دست آوردهاند.
در این تصویر پرتو ایکس پرانرژی، با انرژی متوسط و با انرژی کم به ترتیب با رنگهای آبی، سبز و سرخ ثبت شده است.
ابرنواختر SN 1006 از نوع Ia است. این دسته از ابرنواخترها هنگامی به وجود میآیند که کوتولهای سفید جرمی بیش از اندازه از ستارهی همدم خود بیرو میکشد و در نتیجه منفجر میشود. یا در حالت دیگر دو کوتولهی سفید که با هم ادغام شده و منفجر شوند از این نوع ابرنواخترها به شمار میآیند. علت اهمیت این ابرنواختر در این است که آنها در اندازهگیری وسعت و گسترش عالم به اخترشناسان یاری میرسانند.
تصویر جدید چاندرا دقیقترین تصویری است که تا به حال از ابرنواختر نوع Ia گرفته شده است. اکنون دانشمندان میدانند که ذرات باقیمانده از عناصری مانند سیلیکون،اکسیژن و منیزیم و ... تشکیل شدهاند و با قرار دادن این قطعات در کنار هم میتوانند ستارهی اصلی را پیش از انفجار و نحوهی انفجار آن را شبیهسازی کنند.
علاوه بر این دانشمندان با کمک این تصویر سرعت دور شدن مواد را هم میسنجند. مواد در سریعترین حالت، با سرعت نزدیک به ۱۸ میلیون کیلومتر در ساعت دور شدهاند در حالیکه مواد بخشهایی از ستاره با سرعت ۱۱ میلیون کیلومتر در ساعت به فضا پرتاب شدهاند.
زمانی که تلسکوپ چاندرا برای گرفتن تصاویر صرف کرده است برابر با زمان رصد هشت روزه با این تلسکوپ است.
-منبع:canot.ir