«ابر ماژلانی بزرگ»، کهکشان اقماری راه شیری، در فاصله‌ای برابر با ۲۰۰۰۰۰ سال نوری از زمین به‌آرامی دور کهکشان ما می‌گردد. 
در این کهکشان ابرهای گسترده‌ای از گاز به‌آرامی در حال فروریزی و تشکیل ستاره‌های جدیدند. این ستاره‌ها نیز به نوبه‌ی خود ابرهای گازی را گرم می‌کنند و درنتیجه ابرها، همان‌طور که در شکل بالا دیده می‌شود، رنگارنگ دیده می‌شوند.
ابر ماژلانی بزرگ پر از نواحی تشکیل ستاره‌های جدید است. این کهکشان کوچک و نامنظم از سحابی "تارانتولا"، درخشان‌ترین شیرخوارگاه ستاره‌ای در همسایگی راه شیری، تا LHA 120-N 11 (بخشی از آن در شکل دیده می‌شود)، به‌وسیله‌ی سحابی‌های نشری در حال پراکنده شدن است.
ابر ماژلانی بزرگ برای مطالعه‌ی پدیده‌های مربوط به زایش ستاره‌ها در موقعیتت بسیار ایده‌آلی است. فاصله‌ی این کهکشان از راه شیری خوشبختانه به‌اندازه‌ای است که نه درخشندگی آن به علت ستاره‌های پیرامونش بیش از اندازه است، و نه غبار موجود در مرکز راه شیری آن‌را پنهان می‌کند. فاصله‌ی این کهکشان به‌اندازه‌ای است که می‌توانیم جزییات آن‌را مطالعه کنیم (کمتر از یک‌دهم فاصله‌ی کهکشان آندرومدا تا زمین) و قرص آن‌را تقریباً می‌توانیم به‌طور کامل ببینیم.
LHA 120-N11 ناحیه‌ی درخشانی در ابر ماژلانی بزرگ است که از چندین توده‌ی گازی و نواحی تشکیل ستاره‌ها تشکیل شده است. NGC 1769 (در مرکز عکس) و NGC 1763 (در سمت راست عکس) از درخشان‌ترین بخش‌های آن هستند.
در مرکز عکس زبانه‌ی تاریکی از غبار دیده می‌شود که از رسیدن بیشتر نور آن ناحیه به ما جلوگیری می‌کند. در حالی‌که سحابی‌ها از هیدروژن، ساده‌ترین و فراوان‌ترین عنصر در عالم، تشکیل شده‌اند، ابرهای غبار از عناصر سنگین‌تر و پیچیده‌تری تشکیل شده‌اند که می‌توانند سیاره‌های سنگی هم‌چون زمین را پدید آورند. این غبار بین‌ستاره‌ای که خالص‌تر از غبار معمولی است (بیشتر شبیه دود است)، از موادی پدید آمده است که نسل‌های پیشین ستاره‌ها در هنگام مرگ به فضا پرتاب کرده‌اند.
داده‌های این تصویر را "جاش لِیک"، آموزگار نجوم در مدرسه‌ی "پامفرِت" در کانکتیکات، در امریکا، در رقابت پردازش تصویر گنجینه‌ای پنهان هابل تشخیص داد. در این رقابت از مردم دعوت شد داده‌های علمی منتشر نشده‌ی آرشیو گسترده‌ی هابل را بیابند و آن‌ها را پردازش کنند. جاش لِیک با تصویری که در آن نور هیدروژن درخشان و نیتروژن در N11 را نشان می‌داد، برنده‌ی جایزه‌ی نخست این رقابت شد. عکس بالا ترکیبی است از داده‌هایی که او تشخیص داد و عکس‌های دیگری که در نور آبی، سبز و فروسرخ نزدیک گرفته شده‌اند.
منبع:canot.ir