دانشمندان راهی یافته‌اند تا از فرسایش موتور فضاپیما جلوگیری کند و فضاپیما را به خارج از مرزهای منظومه‌ی شمسی حرکت دهد. 
موتور الکتریکی راکت‌ها به نام «پیشران‌های هال Hall Thrusters» شناخته می‌شوند در سفرهای فضایی، فضاپیما را به جلو می‌رانند. این پیشران‌ها بیش از نیم قرن با عبور دادن جریان بسیار سریع یون‌ها به صنعت هوافضا خدمت کرده‌اند اما به مرور زمان دیواره‌های این موتورها به علت همین جریان یونی فرسایش می‌یابد و دیگر نمی‌توان از آن‌ها برای سفرهای داخل منظومه‌ی شمسی استفاده کرد. دانشمندان JPL راهی جالب یافته‌اند تا مانع این فرسایش شوند: تغییر شکل دادن میدان مغناطیسی موتورها به طوری‌که مانند سپر جلوی دیواره‌ها قرار بگیرد و مانع برخوردها جریان یونی با آن‌ها شود.
در اطاقک تخلیه، الکترون‌های جریان الکتریکی با اتم‌های برانگیخته‌ی نیرو محرکه‌ی موتور برخورد می‌کنند تا پلاسما تولید کنند، در این روند یون‌های مورد نیاز پیشران شکل می‌گیرند. پس از آن نیروی پرتاب از برخورد جریان یونی با میدان مغناطیسی اعمال شده (که میدان الکتریکی پرقدرتی می‌سازد) به وجود می‌آید. در این میان میدان مغناطیسی نسبت به دیواره‌ها در وضعیت عمودی و میدان الکتریکی به موازات آن قرار گرفته است. در این حالت میدان الکتریکی می‌تواند مانند عاملی پرقدرت یون‌ها را به حرکت وادارد و شتابی بیش از ۷۳ هزار کیلومتر در ساعت به آن‌ها می‌دهد. البته در این میان حضور پلاسما در اطاقک تخیله‌ی پیشران‌ها گاهی باعث می‌شود که خطوط میدان الکتریکی به موازات خطوط میدان مغناطیسی قرار بگیرند که همین موضوع باعث می‌شود یون‌ها به جای آن‌که به سوی دهانه‌های خروجی موتور حرکت کنند به سوی اطاقک تخلیه بروند. و باعث فرسایش دیواره‌های موتور بشوند.
اما اکنون دانشمندان طرحی آماده کرده‌اند که تآثیر پلاسما را به حداقل برسانند و به گونه‌ای میدان مغناطیسی در پیشران‌ها شکل بگیرد که تمام مدت با نسبت به میدان الکتریکی به‌طور عمود قرار بگیرد و کاملاً مانع عبور جریان یونی به سوی دیواره‌های اطاقک تخلیه بشود. در چنین حالتی موتور فضاپیما می‌تواند این ابزار ساخته‌ی دست بش را به خارج از منظومه‌ی شمسی برساند. البته این طرح هنوز در حد تئوری و اعداد و ارقام باقی مانده است .
-منبع:canot.ir
